Ο Θύρσος:

Το όνομα της Οργάνωσής μας το οφείλουμε σε αυτό το ταυτόχρονα, Σύμβολο Λατρευτικό αντικείμενο - Ιερό Σκήπτρο, Έμβλημα για τους Εθνικούς. Τοις πάσης γνωστόν, ότι ο Θύρσος αποτελεί το χαρακτηριστικό Σκήπτρο του Ιερού Διονύσου με ιδιαίτερα Μυστηριακή σημασία. Εξυπηρετεί τον ανάλογο Σκοπό όπως ο Κεραυνός του Ζηνός, το Κηρύκειο του Ερμού, το Στάχυ της Δήμητρας, η Τρίαινα του Ποσειδώνος, ο Αυλός και το Κέρας του Πανός η Σφύρα και ο Άκμων του Ηφαίστου κλπ.

* Γενικά Χαρακτηριστικά- περιγραφή:

Ο Θύρσος είναι ένα Σκήπτρο, κατασκευασμένο από ένα ευθύγραμμο κλαδί καρποφόρου -αλλά μη καλλιεργήσιμο από άνθρωπο δέντρου- ή κατά άλλες περιπτώσεις από ένα ευθύγραμμο ξύλο από καλλιεργήσιμο δέντρο ή από απλά ένα ξύλο γενικότερα, το οποίο στη κορυφή του τοποθετείται ένα κουκουνάρι συνήθως από ήμερο πεύκο. Υπάρχουν αρκετές παραλλαγές στην κατασκευή του.
Το κλαδί πλέκεται με φυλλώματα αμπέλου ή κισσού και κόκκινες ή/και λευκές ταινίες. Ανάλογα τη χρονική περίοδο και τα τοπικά ειωθότα, όλες οι παραλλαγές υπάρχουν απεικονισμένες σε τοιχογραφίες, αγγεία, μωσαϊκά ή άλλες πηγές.

Εκτός από Σκήπτρο του ιδίου του Θεού Διονύσου, είναι και ένα λατρευτικό σκήπτρο για όλους τους ακόλουθους του Βάκχου.Τους Σειλινούς, τους Σάτυρους, τους Κενταύρους, αλλά και τους ανθρώπους λατρευτές, με χαρακτηριστικότερη και πιο γνώριμη περίπτωση τις Μαινάδες.

Το μήκος του κυμαίνεται και εξαρτάται από τη χρήση του. Μικρότερο ή μεγαλύτερο η σημασία του δεν αλλάζει. Συνήθως από ένα έως δύο μέτρα το συναντάμε έως τις μέρες μας σε πομπές και Ιεροπραξίες των Ελλήνων αλλά και των Ρωμαίων Εθνικών, ή όποιων ακόμη επιλέγουν την Εθνική μας Παράδοση συμμετέχουν και την ακολουθούν. Στην προ-κλασσική περίοδο, ο Θύρσος είχε πιο ακατέργαστη μορφή, καθώς αντί για κλαδί, οι Οργιαστικές πομπές έφεραν αντί για ευθύγραμμες ράβδους, τα ίδια τα κλαδιά από την άμπελο στολισμένα με ταινίες.

* Οι σημερινοί Έλληνες και ο Βάκχος:

Η λατρεία του Βάκχου, αν και ιδιαίτερα μυσταγωγική, και μάλιστα συλημένη από το μονοθεϊστικό δόγμα του χριστιανισμού και σε πολλά σημεία της αντιγραμμένη μάλλον χονδροειδώς, σήμερα είναι περισσότερο γνωστή όχι για αυτή την Αξία της, αλλά λόγω των επιτηδευμένα στρεβλών πληροφοριών που διαχέονται για την φαινομενικά μόνο ηδονιστική έκφανση του Διφυή Θεού.

Λόγω της εκχυδαϊσμένης αντίληψης των σύγχρονων Ελλήνων που γαλουχηθήκαν με αυτό τον τρόπο σκοπίμως, ο Διόνυσος έφτασε να παρουσιάζεται λίγο - πολύ ως «ο Θεός του Γλεντιού και του Κρασιού»-σκέτο, και η Μορφή του να κοσμεί σουβενίρ και τουριστικά προϊόντα αμφιβόλου ποιότητος. Κάτι που μοιάζει όμως όντως περίεργο, είναι ότι από τις απεικονίσεις του Διονύσου, λείπει –σκοπίμως κατά τη γνώμη μας- σχεδόν πάντα το Ιερό του Σκήπτρο. Όπως δεν αφαιρείς κατά βούληση τον Κεραυνό του Ζηνός από μία απεικόνισή του καθώς έτσι ακυρώνεις την Ολιστική Θέαση Του, έτσι και είναι μέγα ατόπημα να αφαιρέσεις τον Θύρσο από τον Βάκχο, ή τα χαρακτηριστικά Σύμβολα-Εμβλήματα από τις απεικονίσεις άλλων Θείων Οντοτήτων. Μία τέτοια πρακτική δείχνει ή ανόητη άγνοια, ή σκοπιμότητα. Έχουμε πολλούς λόγους να πιστεύουμε ότι περισσότερο ισχύει η δεύτερη και όχι η πρώτη περίπτωση. Αντίθετα υπερτονίζονται επίτηδες τα γονιμοποιητικά Σύμβολα όπως ο Φαλλός ή ερωτικές σκηνές, προφανώς με την πεποίθηση ότι η επιρρεπής σκέψη προς την απαίδευτη σεξουαλικότητα του σύγχρονου Έλληνα, λόγω ακριβώς των ενοχικών συμπλεγμάτων του αλλά και της καταπιεσμένης Ανάγκης του από τον τρόπο που γαλουχήθηκε, θα εκχυδαΐσει τον Λόγο υπάρξεως αυτών των Συμβόλων και φυσικά θα οδηγήσει στις σκιές και στη λήθη τις γόνιμες πληροφορίες για τον Ταυροκέφαλο Μέγα Θεό Διόνυσο. Κάτι που τελικά μοιάζει να μην έχει καταστεί εφικτό... Φυσικά υπάρχει και η αντίθετη περίπτωση ακόμη και της εξαφάνισης και απόκρυψης κάθε Ερωτικού στοιχείου, ακόμη και η απεικόνιση των Γεννητικών Οργάνων σε αναπαραστάσεις και γλυπτά για λόγο μεμψίμοιρης ψευδοσεμνοτυφίας που αφορά τους πιο φοβικούς και συμπλεγματικούς ανθρώπους που θεωρούν «διαστροφή και ανωμαλία» κάθε επίδειξη των Οργάνων που τους έφεραν στη Ζωή.

* Το Σκήπτρο του Ζαγρέα για την Οργάνωσή μας.

Από όλες τις εκδοχές- τις οποίες θεωρούμε κατά περίπτωση και εποχή σαφώς Ορθές-. το Ιερό Σκήπτρο του Διονύσου, το φέρουμε- και ονοματίζουμε και την Κοινότητά μας με την ονομασία του - ως ακόλουθοι και εμείς στην Λατρεία του Βοτρυοχαίτα Αθανάτου.

Πέραν από την προφανή ζεύξη που δεικνύει ως Σύμβολο ο Θύρσος, δηλαδή την Ζεύξη της Ήμερης Φύσεως δηλαδή το πεδίο που ο άνθρωπος δρα και ζει στην εν άστυ καθημερινότητά του, με την Φύση που βρίσκεται σε άγρια έξαρση και Παρθένα κατάσταση και την οποία πάντα αναζητά ο άνθρωπος ως Μητρίδα χώρα, πέραν από τις εορταστικές ταινίες που ανεμίζουν στον αέρα κατά την Πομπή ή το Χορό, και είναι Σύμβολα δεσμών θυσιαστικού Αίματος και Ηλιακών Ακτινών, ο Θύρσος, ήταν, είναι και θα είναι και ένα παντοδύναμο Ανίκητο Όπλο!
Ένα πραγματικό εργαλείο άμυνας και επιθέσεως που χρησιμοποιείται κάτω από την Υψηλή Συμβολιστική του και δια μέσου αυτής πάλι.

Στις Βάκχες του Ευριπίδη οι Μαινάδες σε επίπεδο πράξεως απτό και όχι στο Συμβολιστικό, χρησιμοποίησαν τον Θύρσο ως όπλο, καρφώνοντας στην αιχμή της κορυφής του- εκεί που τοποθετείται το κουκουνάρι- το κεφάλι του Πενθέα. Ας μην βιαστεί όμως ο καλοπροαίρετος αναγνώστης να συμπεράνει ότι και εμείς παρουσιαζόμαστε με κάποιας μορφής «φονικά εργαλεία» στα χέρια μας. Αντιθέτως, ο ίδιος ο Διόνυσος ερχόμενος από τη Θράκη, από τις πολεμικές Φυλές της όπως των Βριγών, έφτασε Ένοπλος ακριβώς κρατώντας το Σκήπτρο του.
Και φυσικά δεν έφτασε να προσφέρει καταστροφή αλλά-απόδειξη όλες οι Ιστορικές καταγραφές- Μύηση επί των Φυσικών Ενεργειών, Ενόραση, Βασιλεία επί των χειμερινών μηνών στους Δελφούς...

Για εμάς ο Θύρσος είναι πέραν από τον καθεαυτό ρόλο του ως Λατρευτικό αντικείμενο στις Ιεροπραξίες μας (κάτι που δεν θα εξηγηθεί φυσικά στο παρόν κείμενο), και ένα Όπλο ενεργητικής ή παθητικής Υπεράσπισης τόσο της Λατρείας του Βάκχου όσο φυσικά και γενικότερα της Εθνικής μας Πολυθεϊστικής Κοσμοθέασης, των Αξιών και Ιδεωδών της.

«Κρυμμένος» κάτω από τα φύλλα της Αμπέλου και του Κισσού, και κάτω από το Όμορφο κουκουνάρι, κρύβεται η Αιχμή της Δύναμης της Αγέρωχης και Ακλόνητης Ψυχής μας ως αδούλωτων Ελλήνων. Ως Ανθρώπων υπό Έγερση, που ζητούν την αποκατάσταση της Λατρείας των Θεών μας, την επαναπροσέγγιση με τους θεσμούς και τα ιδανικά που μας Ανατείλαν σε ολόκληρο τον Κόσμο και ως σήμερα είναι υπεύθυνα για το ότι συνεχίζουμε να υφιστάμεθα ως Έθνος, ότι συνεχίζουμε να έχουμε το δικαίωμα να διεκδικούμε την Υπόσταση μας αυτή. Και ο Αγώνας αυτός, δεν μπορεί παρά να είναι ένας Πόλεμος από μόνος του που με Ευδαίμονα Εαυτόν θα συμμετέχουμε... Ένας Πόλεμος για τα Ιδανικά του Έθνους που πρωτίστως ζητούν την κατανόησή τους πριν από την απόφαση μας για την Υπεράσπισή τους.

* Λίγα λόγια για τον Διόνυσο:

Ο Διόνυσος είναι Θεός που εγείρει τα Ένστικτα στην καθαρή μορφή τους αναγνωρίζοντας έτσι αυτή την πλευρά ως μία Φυσική κατάσταση του ανθρώπου. Και είναι ακριβώς υπεύθυνος ο κάθε ένας άνθρωπος για την «μαγιά» από την οποία είναι πλασμένος ή κυρίως για την πορεία που επιλέγει να ακολουθεί, ώστε τα αποτελέσματα που φέρουν τα αναδυόμενα Ένστικτά του, να λειτουργήσουν υπέρ του ή ενάντιά του στην εξέλιξή του.

Στη σύγχρονη αντίληψη, ο συνήθως ανεύθυνος άνθρωπος, μεταθέτει την υπαιτιότητα όλων των δεινών της ζωής του σε άλλους ανθρώπους, ή ακόμη χειρότερα, σε κάποια υπερφυσική αιτία ή ακόμη και στο Θείον. Η βλαβερή αυτή οπτική των πραγμάτων και οι γενικότερες προσλαμβάνουσες παραστάσεις που διατηρεί, δεν του επιτρέπουν να αντιληφθεί τον δεδομένο σε αυτή τη περίπτωση παραλογισμό του. Όλες οι καταστάσεις του Ψυχισμού συνυπάρχουν και αλληλεπιδρούν εντός του ανθρώπου. Όσο δεν τις αναγνωρίζει καν, ή όσο δεν τις εξασκεί και δεν τις οδηγεί μέσα από τα κατάλληλα κανάλια, τόσο ο άνθρωπος θα συνεχίσει στο ίδιο ανόητο, βαρετό και επιβλαβές για τον ίδιο μονοπάτι.

Είναι τουλάχιστον οξύμωρο να θέλεις να υποβιβάζεις -νοητά- στο επίπεδο σου τις Θεϊκές Οντότητες για να εξυπηρετούν τις επιθυμίες σου και ταυτόχρονα να τις καθιστάς υπεύθυνες και να τις κατηγορείς για σφάλματα των άστοχων επιλογών σου, της άγνοιας ή της μωρίας σου. Όμως η σχέση του σημερινού ανθρώπου με το Θείον πηγάζει ακριβώς από αυτή την αντίληψη που έχει εγκαθιδρυθεί στον ψυχισμό του κατά την γαλούχησή του.

Ο Διόνυσος ως Ελελεύς, και με όλες τις Γόνιμες Υποστάσεις του, αυτές που οι Πρόγονοι διέκριναν, και αυτές που οι επίγονοι θα διακρίνουν και θα αποδώσουν, είναι η Θεϊκή Οντότητα που δια αυτής, - αλλά και ταυτόχρονα δια του Χρυσολύρη Απόλλωνα - αποκαθιστάμε τις Ισορροπίες της Ψυχής εξασκούμενοι αδιαλείπτως δίχως νοητικές αγκυλώσεις και αφήνοντας οριστικά πίσω μας τις πρακτικές που έχουν αποτύχει στην παρελθούσα χρήση τους. Η κατανόηση των Θεών δεν έχει κάποιο τέλος.

Η στο Άπειρο διεύρυνση των Ενεργειών τους και της Δύναμής τους εντός του Σύμπαντος Κόσμου, θα απαιτεί πάντα και την δική μας Σπουδή και Αφοσίωση στη Μελέτη για τη Κατανόησή τους σε όλο και ανώτερα επίπεδα κάθε φορά.

Ο Διόνυσος είναι ένας Χαμογελαστός Θεός, αν μη τι άλλο , αυτό το Χαμόγελο μπορεί να τρομάξει τους κακεντρεχείς ή να Λάμψει επί της Ψυχής των Καλοπροαίρετων ακόλουθών του.

Πνευματικά Δικαιώματα Copyright “2011” Θύρσος-Έλληνες Εθνικοί- Ευάγγελος Κιούσης Απαγορεύεται κάθε χρήση των κειμένων για κερδοσκοπικούς ή δυσφημιστικούς σκοπούς. Καθώς και η αναπαραγωγή τους με έντυπα ή άλλα μέσα χωρίς την έγγραφη άδεια από την Οργάνωση Θύρσος-Έλληνες Εθνικοί και του συγγραφέως. Επιφυλασσόμενοι κάθε Νόμιμου Δικαιώματός μας.